Aşıktım Hatırlamıyorum Hayykitap

Aşıktım Hatırlamıyorum Hayykitap

Caner Yaman, deneme ve öykülerden oluşan bu kitabında sahici ve yalın bir dil kullanıyor. O sahicilik “bazen can yakıyor
bazen de can veriyor”.

Hayat gibi!

Sıradan olana karşı çıkan, farklıkları önemseyen, yeniyi arayan, ötekini anlamaya çalışan bir dil kuruyor. Kimi zaman
delirmişçesine kanırtıyor kelimeleri; gidenlere, kaybedilmişlere, kaybedenlere sesleniyor. Kimi zaman dingin akan müziğin
notaları gibi diziliyor sözcükler. Güzelliklere yer açın diyor!

Aşıktım Hatırlamıyorum, bizi uyuşturan, şaşırtan, rahatlatan, ağlatan, güldüren kısacası bizi biz yapan tüm yönlerimize
sesleniyor. Yitip gitmeye yüz tutmuş o “çok sevgili” yaşanmışlıkların içine yolculuğa çıkartıyor. “Yürekte demlenmiş”,
damıtılmış kelimelerin bir araya gelmesiyle kurgulanmış uzun öyküler ve denemelerle edebiyatın büyülü lezzetini tattırıyor.

Caner Yaman “İçimdeki bütün sesler sustuğunda, bir odada tek başıma kaldığımda yalnızlıktan değil yazdıklarımdan medet
umuyorum. Çünkü onlar kendine söyleyemediklerim oluyor, herkesten gizlediklerim… Bazen can yakıyor, bazen can
veriyor!” diyor.

Yaklaşın yaklaşın bu kitap hepimizin gizini çözüyor. Bizi ortaklaştırıyor!

“Kurşun kalemle yazılmış bir hikâyenin altında, sayfalarda kalmış izler gibisin.
Yeni hikâyeler yazılsa da üstüne, altta hep görünensin.
Ben bu şiiri sana vermeyeceğim.
Sen, sende ne yazdığını bilemeyeceksin.”

“Ekmek bıçağı tezgâhın üstündeydi, çekmeceye koydum.
Sen başkasına güldün, ben ağlamadım.
Bileklerimi değil dileklerimi kestim sadece.
Bileklerini kesersen delirmiş olmazsın, ölürsün ya da kendine gelirsin. Dilemeyi bıraktığında delirdin demektir, çünkü bir
şeyler dilemek aklı başında olanların işidir.”